Pat the Expat

 อ่านภาษาไทยคลิก ที่นี่ Each time coming back to Thailand, Hat Yai has never been in my travel plan. However, this time I have caught a train getting here because a friend I wanted to see got a job in the city since last year. This seemed like a good deal for me who prefer traveling with local people, I then started packing again after had stayed in the same town for the whole five months because of the first spread of Covid-19. Spending over ten hours on a train from Prachuap Kirikhan brought us to Hat Yai Station in one early morning. My friend came to pick us up and presented us a breakfast in southern style like Dim Sum .  Inside the Hat Yai's train station I visited Trang many times, so I’m kind of getting used to the way that southern people have a big meal in the morning. Since in the old days, people in the southern regions have worked mostly in the sea: they go fishing after sunset and will be back to the land at dawn. To fill all used up energy, these fishermen loo

  English version click here หาดใหญ่ไม่ใช่เมืองที่อยู่ในแผนการเที่ยวของเราเลยสักครั้งที่กลับมาไทย แต่รอบนี้เราตัดสินใจนั่งๆ นอนๆ บนรถไฟข้ามคืนมาถึงที่นี่ก็เพราะเพื่อนรุ่นน้องที่เราอยากมาเยี่ยมหาบังเอิญจับพลัดจับผลูย้ายมาอยู่ที่นี่ค่ะ เราที่เป็นคนชอบเที่ยวแบบมีคนพื้นที่นำทางอยู่แล้วก็เลยไม่ลังเลที่จะแพ็กกระเป๋าออกเดินทางอีกครั้ง หลังจากไม่ได้ขยับไปไหนถึง 5 เดือนเต็มๆ เพราะการระบาดของโควิด -19 ระลอกแรก สิบกว่าชั่วโมงบนรถไฟจากอำเภอเมืองประจวบคีรีขันธ์พาเรามาหยุดอยู่ที่สถานีชุมทางหาดใหญ่ในตอนเช้าตรู่ เพื่อนสาวเจ้าถิ่นมารอรับเราไป ‘ จัดหนัก ’ ตั้งแต่ยังไม่หาย jet lag จากรถไฟที่นั่งมา ที่ว่าจัดหนักก็เพราะนางพาเราไปกินมื้อเช้า ‘ หนักๆ ’ ตามสไตล์คนใต้เชื้อสายจีนอย่าง ‘ ติ่มซำ ’ นั่นเองค่ะ  ภายในสถานีชุมทางหาดใหญ่ เมื่อก่อนเคยไปเที่ยวตรังอยู่บ่อยๆ เราเลยไม่ค่อยตกใจกับวิถีการทานอาหารเช้าแบบนี้ ด้วยรู้มาว่าแต่ช้านานมาแล้ว คนใต้ทำการประมงเป็นอาชีพหลัก ซึ่งเวลาในการออกเรือก็จะเป็นช่วงกลางคืนค่ำมืดและกว่าจะได้เลิกงานกลับขึ้นบกอีกครั้งก็ช่วงใกล้ฟ้าสางพอดี เลยต้องมีการทดแทนพลังที่หมดไปกับการหาปูห