แด่มิตรภาพที่ถูกลืม

คุณเคยนับดูไหมว่า ตอนนี้คุณมีเพื่อนอยู่กี่คน

คุณเคยนับดูไหมว่า ตอนนี้คุณมีคนที่รู้จักอยู่เท่าไหร่

เพื่อน หรือ คนรู้จักที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา ตั้งแต่สมัย อนุบาล ประถม มัธยม มหาวิทยาลัย จนถึงวัยทำงาน บางคนเราก็ยังคบหาอยู่จนถึงปัจจุบัน บางคนที่เราไม่ได้มีประสบการณ์ร่วมด้วยมากนักก็อาจถูกลืมไป...

วันนี้ ฉันได้พบกับเพื่อนเก่าหรือคนที่เคยรู้จักกัน ขณะกำลังเดินทางกลับบ้าน ฉันเพิ่งก้าวลงมาจากรถโดยสาร เขายืนอยู่ที่ป้ายรถโดยสาร
 
เราสบตากัน เขามองหน้าฉัน ฉันรู้สึกคุ้นหน้าเขาแต่ก็ไม่ได้สนใจ ขณะกำลังจะเดินผ่านไป เขาหันมาทักฉันด้วยการโบกมือ บทสนทนาของเราจึงเริ่มขึ้น...

เขาจำชื่อฉันไม่ได้

ฉันก็จำชื่อเขาไม่ได้

เราจึงต้องเริ่มแนะนำตัวเองกันใหม่ เราทั้งคู่จำได้ว่าเคยเป็นศิษย์ร่วมสถาบันเดียวกัน...

เขาจำคณะที่ฉันศึกษาได้

แต่ฉันจำไม่ได้ว่าเขาศึกษาคณะอะไร

เขาพยายามนึกว่าเรารู้จักกันได้อย่างไร แต่นึกเท่าไหร่เราทั้งคู่ก็นึกไม่ออก จึงเปลี่ยนจากการรื้อฟื้นความทรงจำมาเป็นการถามไถ่สารทุกข์สุกดิบและชีวิตความเป็นไปของแต่ละคน และเมื่อถึงเวลาต้องลา เราทั้งสองต่างอวยพรให้อีกฝ่ายโชคดี และเดินจากมา...

ถึงตอนที่ฉันนั่งเขียนบทความนี้อยู่ ฉันก็ยังนึกไม่ออกว่าฉันและเขารู้จักกันได้อย่างไร ฉันรู้แต่ว่า...
ฉันรู้สึกดีที่มีคนจำฉันได้
ฉันรู้สึกดีที่มีคนเข้ามาทักทาย
ฉันรู้สึกดีที่ยังมีคนจดจำมิตรภาพระหว่างเราได้ แม้ว่ามันอาจจะเลือนลาง
ฉันรู้สึกดีที่มีคนมอบรอยยิ้มและความปรารถนาดีให้

บ่อยครั้งที่ฉันเจอคนที่ฉันรู้จัก ฉันจำเขาได้ แต่ฉันก็ยังไม่กล้าที่จะเข้าไปทักทาย ด้วยกลัวว่าตนเองจะกลายเป็น "คนที่ถูกลืม"

ฉันดีใจที่เขาคนนั้นกล้าที่จะเข้ามาทักทาย โดยมองข้ามว่าตนอาจจะ "ถูกลืม"

เขาทำให้ฉันรู้สึกดีและมีรอยยิ้มเพิ่มขึ้นมาอีก 1 หน่วย

เขาทำให้ฉันตระหนักถึงผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ต่างนิสัย ต่างวิถีชีวิต ต่างความคิด แต่สิ่งที่สำคัญคือ มิตรภาพ รอยยิ้ม ความทรงจำ และความปรารถนาดีที่มีให้กันคราที่ได้เวียนมาพบกันอีกครั้ง ซึ่งทำให้หัวใจของฉันรู้สึกชุ่มชื่นอย่างไม่อาจบรรยาย ฉันอาจจะเคยเป็นคนที่ถูกลืมสำหรับใครบางคน แต่ก็มีอีกหลายคนที่ทำให้ฉันไม่ได้กลายเป็นคนที่ถูกลืม

ปกติแล้ว ความคิดของฉันมักจะเป็นไปในแนวขวาง มักจะว่ายทวนกระแสของส่วนใหญ่ และมักจะเป็นไปในเชิงลบในความคิดของใครหลายๆ คน

บทความนี้เป็นบทความแรกๆ (และอาจจะเป็นบทความสุดท้าย) ที่ฉันเขียนขึ้นมาด้วยใจที่ปิติยินดี ซึ่งมันอาจจะแหวกแนวไปจากตัวตนของฉัน แต่ฉันก็รู้สึกดี ที่อย่างน้อยๆ ความคิดบวกเล็กๆ และร้อยยิ้มน้อยๆ ก็ผุดขึ้นมาในใจฉัน... 😊

ขอขอบคุณ คุณโอ่ง หรือ พี่โอ่ง ที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันได้รังสรรค์บทความนี้ขึ้นมา

Pour tout les gens que je connais et que j’ai connu
To all whom I know and used to know
แด่ ทุกคนที่ฉันรู้จัก และเคยรู้จัก

23.09.2010

   English Version click here